رستاخیز زمین در بهار و رستاخیز انسان در قیامت 

۳۶۵ روز در صحبت قرآن، نوشته استاد حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، کتاب چهارم از مجموعه کتاب‌های جوانان و فرهنگ جهانی است. این مجموعه با هدف شناساندن فرهنگ و ادبیات به جوانان اولین بار سال ۱۳۹۰ به همت نشر سخن تدوین و منتشر شده است.

 

کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن» ۳۶۵ قطعه کوتاه و بلند از قرآن برای آشنایی جوانان با تعلیمات فراگیر قرآن انتخاب شده و کوشش شده است که این گنجینه تصویری از ابعاد گوناگون کلام آسمانی برای مخاطب ترسیم کند.

 

این کتاب، تفسیر در معنی اصطلاحی کلمه مانند تفاسیری چون کشاف و مجمع البیان و امثال آن نیست، بلکه بیشتر انعکاسی از کتاب وحی در ادب عرفانی فارسی و اسلامی است و نگاهی دارد به قرآن از دیدگاه ادبی، زیباشناسی و اخلاقی، اجتماعی و عرفانی.

 

گروه اندیشه ایکنا به منظور بهره‌مندی مخاطبان خود از این گنجینه قرآنی و ادبی اقدام به انتشار قطعه‌هایی از کتاب «در صحبت قرآن» کرده است. دویست و هشتاد و نهمین قسمت از تحفه این کتاب با عنوان «رستاخیز زمین در بهار و رستاخیز انسان در قیامت» تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.

 

 

 

پس(ای آدمیان) در آثار رحمت الهی به دید عبرت نظر کنید که چگونه زمین را پس از آنکه مرده است زنده می‌گرداند و این همان قدرت الهی است که مردگان را نیز زنده می‌کند و او بر هر کار تواناست(50).

 

بهار که رستاخیز طبیعت است هزاران رحمت و برکت با خود به همراه می‌آورد: 

 

آمد بهار خرم و رحمت نثار شد

سوسن چو ذوالفقار علی آبدار شد 

اجزای خاک حامله بودند از آسمان

نُه‌ماهه گشت حامله زان بی‌قرار شد 

اشکوفه لب گشاد که هنگام بوسه گشت

بگشاد سرو دست که وقت کنار شد 

آن خار می‌گریست که ای عیب پوش خلق

شد مستجاب دعوت و او گلعذار شد 

زنده شدند بار دگر کشتگان دی

تا منکر قیامت بی‌اعتبار شد (دیوان شمس)

 

مهمترین رحمت بهار، که بیش از همه شکوفه‌ها و گلها و سبزه‌ها و باران‌ها و نسیم‌های خوش مطبوع و دلپذیر است، این است که آدمیان می‌توانند در رستاخیز بهار بنگرند و ایمان بیاورند به اینکه خداوند که بر هر کار تواناست می‌تواند همه مردگان پیشین و پسین جهان را در عرصه دیگری زنده کند و غوغای حیات را در نشئه دیگری بر روی صحنه آورد. در این آیه خداوند برای آنکه اعجاب مردمان را از زنده کردن و ناباوری ایشان را برطرف کند می‌فرماید بدین زمین مرده بنگرید که چگونه جان می‌گیرد و حیات تازه می‌یابد. آن کس که این درختان را زنده می‌کند همان اوست که مردگان را از خاک برمی‌انگیزد. 

 

این بهار نو ز بعد برگریز

هست برهان وجود رستخیز (مثنوی) 

 

در بخشی از سمفونی معروف رستاخیز اثر گوستاو مالر قطعه آواز بسیار زیبایی آمده که شعر آن را مالر با الهام از کتاب مقدس و احتمالا قرآن نوشته است. 

 

من از خدا هستم و به خدا باز خواهم گشت

آن خدای مهربان به من فروغی از انوار خویش ارزانی خواهد کرد

و آن فروغ مرا بدان حیات و سعادت ابد رهنمون خواهد شد

ای غبار جسمانی من، پس از اندک درنگی برخیز

بر خیز و زندگی از سر گیر

آن کس که تو را به ضیافت هستی دعوت کرد

تو را زندگی جاودانه خواهد بخشید

ای قلب من، باور کن که تو را در این واقعه هیچ زیانی نخواهد رسید

همه آرزوها و آرمانها که برایش تلاش کرده‌ای برآورده خواهد شد

تو را برای هیچ نیافریده‌اند، تو را برای هیچ زندگی نبخشیده‌اند

اینهمه رنج و محنت که کشیدی برای هیچ نبوده است.

ترس و هراس و لرزش را رها کن و خود را برای زندگی تازه‌ای آماده کن

ای مرگ، ای امیر و ارباب همه چیزها، من اکنون بر تو پیروز شده‌ام

و با بال‌هایی که از همت عشق بافته‌ام به عالم بالا پرواز خواهم کرد

و بدان نور خواهم رسید که هیچ چشمی ندیده است

ای قلب من، همه رنج‌های تو تو را به سوی خدا سوق خواهد داد. 

 

سطر آخر یادآور این آیه معروف در قرآن است که: 

«يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (انشقاق/ 6)

 

ای انسان، همانا که تو با رنج و محنت به سوی پروردگارت می‌روی و روزی به دیدار او خواهی رسید.